در آسمان می خندی!

بد نیستم! اما تو خوبی‌های کوچکم را بیشتر از آنچه هست به چشم دیگران می‌نمایانی. خوب نیستم! اما تو زشتی‌های بزرگم را از چشم همه می‌پوشانی. هرگز پرده را از دالان‌های وجودم کنار نزده‌ای که کجی‌ها و ناراستی‌های درونم پیدا شود. بخشایشت زیباست؛ دست‌هایت را باز کرده‌ای و مرا در آغوش مهربانت می‌کشی. نجوای آرام ام که در گوشت می‌پیچد، حتی به شکایت‌های بی‌دلیل هم پاسخ می‌دهی. قبل آنکه لیاقتش را پیدا کنم نعمت‌هایت را بسویم سرازیر می‌کنی.
غمگین که می‌شوم، به تو اعتماد می‌کنم تا دریچه‌های کوچک شادی را به رویم باز کنی و در لحظه‌های سخت دستهایم را محکم بگیری.
تو نهایت اشتیاق منی برای جست و جو در آسمان، که هر جا نگاه می‌کنم، لبخند تو پیداست.