خدایا! آتش مقدس شک را آنچنان در من بیافروز تا همه ی یقین‌هایی که در من نقش کرده‌اند بسوزد و آنگاه از پس توده‌ی این خاکستر لبخند مهر واره بر لب‌های صبح یقینی شسته از هر غبار طلوع کند.
خدایا! به هر که دوست می‌داری بیاموز که عشق از زندگی کردن بهتر است و به هر که دوست‌تر می داری بچشان که دوست داشتن از عشق بر تر است.
خدایا! به من زیستنی عطا کن که در لحظه ی مرگ بر بی‌ثمری لحظه‌ای که برای زیستن گذشته است حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بر بیهودگی‌اش سوگوار نباشم. بگذار تا آن را من خود انتخاب کنم اما آنچنان که تو دوست داری. چگونه زیستن را تو به من بیاموز، چگونه مردن را خود خواهم آموخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر